مرگ بعنوان یکی از مهمترین مسائل، و شاید مهمترین مسئلۀ انسانها، همواره مورد توجه اندیشمندان بوده است. صدرالمتألهین در اغلب آثار خود به این امر پرداخته است. او مرگ را به دو نوع ارادی و غیرارادی تقسیم میکند. تجربۀ مرگ ارادی برای بعضی اولیای الهی امکانپذیر است آنها با تزکیۀ نفس، به جایی میرسند که قابلیت خرق بدن و سیر در عوالم بالاتر را پیدا میکنند. نوع دوم نیز همان مرگ طبیعی است. ملاصدرا مرگ را امری وجودی میداند و نظر به اینکه خیر بودن، ذاتی هر امر وجودی است، هر نوع مردن را ـ‌چه با اجل طبیعی و چه با اجل اخترامی‌ـ نیز امری طبیعی و خیر میشمارد. با توجه به اینکه مرگ اخترامی یا ناگهانی، بر اثر بیماری یا حوادث رخ میدهد، و در ظاهر شر بنظر میرسد، بر اساس چه مبنایی میتوان خیر بودن مرگ بمعنای کلی را تبیین کرد؟ نقش تکامل برزخی در این امر چیست؟ مقالۀ پیش‌رو، بر اساس اندیشه‌های ملاصدرا به این پرسشها پاسخ میدهد.

اندیشه عمومی بر آن است که فعالیت های ورزشی منجر به سلامتی و افزایش طول عمر می شود. تحقیقات و یافته های دانش بشری امروه بیانگر افزایش طول عمر با شرکت در فعالیت های ورزشی است. اندیشمندان بر این باورند که ورزش عامل مهمی در ارتقای سلامتی و طول عمر می باشد، اما آیا ورزش قهرمانی که در آن ورزشکاران نیازمند فعالیت مضاعف و طاقت فرسا می باشند نیز همین تاثیر را بر عمر طبیعی دارد و ورزشکاران نخبه که طی سالیان متمادی تحت فشارهای شدید جسمانی و روانی قرار دارند، همانند سایرین از طول عمر طبیعی بهره مندند؟ هدف از اجرای این تحقیق، شناسایی متوسط طول عمر طبیعی قهرمانان مرد ایرانی و مقایسه آن با متوسط طول عمر جامعه است. بدین منظور با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه مهمترین عوامل موثر بر زندگی طبیعی 42 تن از قهرمانان رشته های ورزشی تیم های ملی که در 10 سال گذشته با مرگ طبیعی از دنیا رفته اند، جمع آوری شد. با استفاده از آزمون های مناسب آماری (کولموگروف - اسمیرئوف، اسپیرمن و تی) با 95 درصد اطمینان یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که متوسط عمر قهرمانان (63.5 سال) تفاوت معنی داری با متوسط طول عمر افراد عادی جامعه دارد (68.5). این شاخص در میان ورزشکاران رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری را نشان نمی داد. از این رو می توان اظهار داشت قهرمانان مرد ایرانی از طول عمر کمتری نسبت به افراد عادی جامعه برخوردارند.

مقدمه و اهداف: شرایط بحرانی همه گیری این بیماری ممکن است تاثیرات متفاوتی بر میزان و روند مرگ و میر سایر افراد جامعه داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین روند مرگ و میر قبل و بعد از شروع بحران کرونا در شهرستان جهرم انجام شد. روش کار: این مطالعه بصورت توصیفی و از طریق آنالیز دوباره ی داده های گواهی فوت طی سال های 1395 تا 1399 انجام شد. متغیر های مورد مطالعه براساس یک چک لیست از میان داده های سیستم ثبت مرگ جمع آوری شد. یافته ها: در مجموع طی سال های مطالعه 3785 مورد مرگ اتفاق افتاده بود که 2250(59. 5 درصد) مرگ در مردان و بقیه در زنان بود. میانگین سالیانه تعداد مرگ قبل از اپیدمی کرونا 701 مورد و بعد از رخداد کرونا 981 مورد بود. بیشترین تغییرات میزان مرگ مربوط به گروه سنی بالای 70 سال بود. بیماری های قلبی عروقی، آنفارکتوس مغز و سرطان ها به ترتیب سه علل عمده مرگ و میر قبل از اپیدمی و بیماری های قلبی عروقی، کووید-19و بیماری های عروق مغزی شایع علت مرگ و میر و بعد از اپیدمی بود. بعد از بحران کرونا علت فوت تصادفات جاده ای و سرطان ها به ترتیب 32. 60و 48. 61 درصد کاهش و بیماری تنفسی شبه آنفلوآنزا 110. 25درصد افزایش یافته بود. نتیجه گیری: میانگین تعداد مرگ رخ داده بعد از وقوع اپیدمی کووید-19در مقایسه با قبل از اپیدمی39. 9 درصد افزایش داشته است. بیماری های قلبی عروقی نخستین و شایع ترین علل مرگ و میر قبل و بعد از اپیدمی کرونا بود.

طی یک دوره یک ساله از فروردین ماه لغایت اسفند سال 1384 شاخص های زیستی شامل طول، وزن و سن کیلکای معمولی در سواحل استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 4817 عدد کیلکای معمولی، مورد بررسی زیست سنجی قرار گرفت. نتایج نشان داد کیلکای معمولی با فراوانی 86 درصد، جمعیت غالب صید را تشکیل داده است. میانگین طول، وزن و سن این ماهی به ترتیب 8/11±8/93 میلیمتر، 1/2±1/7 گرم و 1±9/3 سال برآورد شد. دامنه سنی ماهیان صید شده از +1 تا +6 سال بود و ماهیان +4 ساله با فراوانی 3/35 درصد جمعیت غالب صید را تشکیل دادند. پارامترهای رشد برتالانفی برای این ماهی شامل: میلیمتر L∞=114.9، k=0.34، t0=-1.878 و معادله رشد Lt=114.92[1-e-0.339(1+1.878)] تعیین شد. ضریب مرگ و میر کل (Z)، طبیعی(M) و صیادی (F) به ترتیب برابر 85/0،41/0 و 44/0 در سال محاسبه شده است. نرخ بهره برداری (Explitatin rate) در مورد این گونه 51/0تعیین شد.

شیوع فراگیر کرونا در جهان با تبعات روانی، اجتماعی و اقتصادی همراه شد و اثرات زیانباری را برای افراد و اجتماعات انسانی ایجاد کرد. نمایش کرونا از طریق آمارها، یکی از ابعاد عینی و آشکار همه گیری بیماری است، به این صورت که آمارها به وضوح وضعیت ابتلای جمعیت ها، میزان مرگ و میر، بهبود یافتگان و افراد در معرض را نشان می دهد. . .

مقدمه: اگر چه پیش از این، مطالعات مختلفی در خصوص مرگ و میر ناشی از مواجهه با گاز خردل در فاز حاد اختصاص داشته است، اما درباره الگوی مرگ و میر ناشی از گاز خردل در فاز تاخیری مطالعات بسیار محدودی انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف تخمین میزان کلی و اختصاصی مرگ و میر دیررس و تعیین سهم هر یک از علل مرگ در جانبازان شیمیایی زنده مانده بعد از مواجهه با گاز خردل انجام شد.روش کار: تحقیق حاضر که به صورت گذشته نگر انجام گرفت، تمامی موارد فوت ثبت شده طی 16.5 سال (از مرداد ماه 1362 تا پایان اسفند 1378 هجری شمسی) در سازمان امور جانبازان مورد بررسی قرار گرفت؛ داده های دموگرافیک، جانبازی، طبی و مرگ آنان از پرونده های موجود استخراج و ثبت گردید. علت فوت به وسیله کمیسیون فوت متشکل از متخصصین با تجربه و آشنا به عوارض مزمن ناشی از عوامل شیمیایی تعیین گردید. سپس علت فوت به گروه بیماری ها، حوادث و سوانح غیر عمدی، خودکشی، قتل و نامعلوم تقسیم شدند. میزان مرگ و میر بر اساس تخمین تعداد نفر – سال تحت بررسی در طی 16.5 سال محاسبه شد.نتایج: در طی دوره زمانی مطالعه، 1005 نفر فوت کردند. میزان کلی مرگ و میر به ازای هر 10.000 نفر سالانه برابر 19.07 مورد به دست آمد. بیماری ها در 72 درصد، حوادث و سوانح غیر عمدی در 16.1 درصد، خودکشی در 2.3 درصد و حوادث و سوانح عمدی در 0.8 درصد علت مرگ بودند. علت مرگ در 2.8درصد موارد نامعلوم بود. 12.1 درصد مرگ ها مرتبط با عوامل شیمیایی تشخیص داده شد.بحث: بر اساس یافته های این تحقیق مبنی بر تعداد کم موارد فوت مربوط به جانبازان شیمیایی در مطالعه حاضر، احتمالا بتوان ادعا کرد که مواجهه با گاز خردل در فاز تاخیری بیش از آن چه علت مرگ و میر باشد، یک عامل ابتلا محسوب می گردد.